"Κλειστό το μαγαζί!"

Ας πούμε ότι τον λένε Χ και όπου Χ, ίσον Χρήστος, μια και έρχονται Χριστούγεννα, τον ξεχωριστό πελάτη του περιπτέρου μας.

Ο Χρήστος είναι ένας πολύ ξεχωριστός πελάτης. Πάντα ζητάει βερεσέ, μα μόλις μαζέψει, μπορεί και σε λίγα λεπτά, να με ξεχρεώσει αμέσως, να μου αφήσει και μπουρμπουάρ και να με ξαναχρεώσει διπλά. Έρχεται τόσες πολλές φορές, ώστε έπαψα να κρατάω πια λογαριασμό!

"Σου χρωστάω 1.5, πάρε ένα εξήντα, δώσε μου πάλι τσιγάρα, πάρε ένα, σου χρωστάω ένα τριάντα, δώσε μου και μια μπύρα..."

Όσο είμαι εκεί στο περίπτερο, αυτό γίνεται. Την άλλη μέρα πάλι τα ίδια.

Το θέμα με τον Χρήστο δεν είναι αυτό. Είναι η πλάκα που έχει. Πάντα με κάνει και γελάω. Τα κοπλιμάν του πάνε σύννεφο και πάντα μου ανεβάζει το ηθικό.

"Είσαι παντρεμέν;"

"Αφού είπαμε είμαι!"

"Καλά. Άμα σι χουρίσ' ο άντρας, θα παρ' ς ιμένα; Είμι καλό πιδί και κάνω κι δ'λιές! Είσ' όμορφ' του ξέρ'ς; Στου ξανάπα; Έχ'ς πουλύ καλή καρδιά κι 'ίσ'ι καλός άνθρουπους!"

Λέει, λέει, δε σταματάει με τίποτα!

Εν τω μεταξύ είναι πολύ μορφωμένος. Οικονομικά τελείωσε, αλλά του αρέσει να κάθεται στο μαγαζί του και να φιλοσοφεί τη ζωή με τους περαστικούς.
"Αιντε! δώσι μ' γρήγουρα γιατί άργησα να τ' ανοίξου του μαγαζί. Θα το δουν κλειστό κι θα φύγουν οι άλλ!"

Στη φωτο το μαγαζί όταν είναι κλειστό. Ο "θρόνος" είναι δικός του. Γύρω του κάθονται οι φίλοι του.