Ο πονηρούλης παππούς

Βραδάκι ήταν, όταν είδα ένα παππούλι να σκαλίζει τα ακατάλληλα περιοδικά.
Καλά. Δεν είναι και κάτι προτότυπο. Πρώτη φορά;
Αυτή τη φορά μου έκανε εντύπωση που δίπλα του είχε κοντοσταθεί μια νταρντάνα γυναίκα κι έκανε πως κοίταζε τις εφημερίδες.
Πήρα την ματιά μου από κει, αν και πρέπει να προσέχω, γιατί το κλέψιμο πάει σύννεφο, και όταν ξανακοίταξα πάλι, η κυρία είχε προχωρήσει τρία μέτρα μπροστά, μακριά απ' τον παππού, και λέω από μέσα μου: "Λάθος έκανα".
Μέχρι να το σκεφτώ, βλέπω την νταρντανογυναίκα να γυρίζει, να τον πλησιάζει αγριεμένη και να του παίρνει απ' τα χέρια το αλμυρό περιοδικό και να το βάζει στη θέση του.
Έλεγε, έλεγε... (δεν άκουσα τι) και μια και δυο φύγανε μαζί πλάι πλάι.

Ο παππούς γύρω στα 70 και βάλε. Αυτή καμμιά εξηνταριά; Ήταν δεν ήταν!

Το έλεγε η καρδούλα του παππού!