Αυτό το κομματάκι θάλασσας το βλέπω κάθε φορά που πάω τρέχοντας στην τουαλέτα, κι εκεί πάντα κοντοστέκομαι και παίρνω ανάσα, εκτός αν με περιμένει ουρά στο περίπτερο.Προχθές, μόλις είδα μια ομάδα γλάρων, τρελάθηκα!
" Η γλαρένια μου με τα γλαράκια της", σκέφτηκα και έτρεξα να πάρω τη μηχανή.
Έβγαλα αυτή τη φάση από μακρυά πολλές φορές, μα είναι μακρινές και δεν αξίζουν!
Άφησα τους πελάτες και περίμεναν.
Ο Απτούλ, πολύ φίλος μας, φώναζε.
Εγώ, εκεί!
Ήθελα να τρέξω απέναντι, μα δεν μ' έπαιρνε!
Έτσι έστειλα τον Απτούλ να μου φωτογραφήσει τους γλάρους, κι αυτός ενώ χόρευαν πάνω απ' το κεφάλι του, μου έφερε μόνο μία φωτογραφία!
Ώρες τον μάλωνα!
Είναι και ναυτικός πανάθεμά τον!
"Πως κάνεις έτσι για τους γλάρους;" με κορόιδευε.
"Θέλω να τους χαρίσω σε μια φίλη μου, στο ίντερνετ!" του έλεγα.
Γελούσε ο Απτούλ κι εγώ άφριζα απ' τα νεύρα μου που δεν μπορούσα να φύγω!
Ευτυχώς γλαρένια μου, αυτή η μία ήταν πολύ καλή!
Για σένα με αγάπη!
Φυσικά, δεν χρειάζεται να βλέπω γλάρους για να σε σκέφτομαι!
Ανάθεμα όμως τις πολυκατοικίες που είναι μπροστά μου και μου κόβουν την θέα της θάλασσας!
Κατερίνα μου γλυκιά, τούτη σου την ανάρτηση την ανακάλυψα εντελώς τυχαία μόλις τώρα και με καθυστέρηση 2 και πλέον ετών, ψάχνοντας στο Γκούγλη ένα φυτό που με ενδιαφέρει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για την αγάπη σου και τη λαχτάρα να φωτογραφίσεις τους αγαπημένους μου γλάρους γα να με ευχαριστήσεις.
΄Ισως να είναι σημαδιακό μιας και είναι παραμονή της γιορτής σου, όχι πως θα σε ξεχνούσα βέβαια
:-)
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ ΚΑΛΑ΄ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ και ΑΙΣΙΟΔΟΞΑ!!!
Να χαίρεσαι όσους αγαπάς,
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές